Geuren en kleuren

Bijna twee werken na mijn vorige verhaal is er weer zoveel gebeurd dat ik haast niet weet waar ik moet beginnen. Dan maar daar waar ik vorige keer geëindigd ben. In San Cristóbal heb ik nog een bijzondere excursie gedaan. Met een paar andere reizigers en een geweldige gids hebben we twee stadjes in de buurt bezocht die voor een groot deel autonoom zijn. Er zijn talloze verschillende Maya gemeenschappen (met elk een eigen taal) die zo'n gebied hebben afgedwongen in Mexico. Toeristen, maar ook 'gewone' Mexicanen, moeten toegang betalen en zich houden aan de regels van het gebied. Zo wordt je bijvoorbeeld opgesloten als je foto's maakt in de kerk. Ze hebben daar dus kerken, maar het was heel bijzonder om te zien hoe het christendom daar is vermengd met eeuwen oude Maya tradities. Van binnen hebben de kerken een totaal andere sfeer dan wij kennen. Eén kerk was meer een ziekenhuis. Er liepen medicijnmannen rond, de grond was één groot tapijt van dennennaalden en er werden kaarsen gebrand voor zieken die samen met rituelen de ziekte moeten verjagen. Dit gaat overigens gewoon hand in hand met meer wetenschappelijk verantwoorde geneeskunde. Grappig detail is dat Coca Cola een belangrijke rol speelt bij de rituelen. Wanneer een medicijnman een ziekte heeft over genomen van een patiënt moet deze er via en boer weer uit en daar werkt Coca Cola goed bij. Als je vervolgens hoort dat Coca Cola deze gemeenschappen als het ware sponsort met ontwikkelingsgeld, in ruil voor en monopolie op de frisdrankmarkt, krap je jezelf toch wel even achter de oren.. De gids praatte ons ook nog even bij over de corruptie in het land. Hij wees twee willekeurige meisjes op staat aan en zei: als je de juiste persoon betaalt, kan je ze voor jaren laten opsluiten. Ook vertelde hij dat zelfs binnen deze autonome gemeenschappen een groot verschil bestaat tussen arm en rijk. Zo verwesterd zijn ze dan weer wel..  

Iets anders dat veel indruk heeft gemaakt zijn de markten, waarvan de meest spectaculaire toch die in San Cristóbal zelf. Als je daar de eerste keer in loopt weet je niet wat je ziet. Zoveel kleuren en geuren! En druk! Slagers die met grof geweld beesten aan stukken hakken op met bloed besmeurde witte tegeltjes. Let op de foto met de bananen. Vind ik zelf één van mijn beste tot nu toe. De markt in de buitenlucht loopt over in en overdekte markt waar die slagers onder andere zitten, maar waar je ook kan gaan zitten voor en goedkope maaltijd. Meestal taco's. Wat zijn die simpel en lekker!  

Na San Cristobal ben ik met weer een slopende nachtbusrit naar Oaxaca gegaan. Ook een mooie stad, al was het iets groter en minder sprookjesachtig dan San Cristóbal. Ook leek het alsof ik en beetje was afgedwaald van de standaard Backpackers-route. De hostels waren bij lange na niet vol en de meeste mensen die er zaten leken en beetje in zichzelf gekeerd. Een ander type reizigers leek het. Wel kwam ik tegen het einde nog een Nederlandse jongen tegen waarmee het gezellig was. We hebben onder andere de dikste boom ter wereld gezien en het filmfestival bezocht dat daar aan de gang was. Ook kwam ik nog een Maya protest tegen waarbij veel ME op de been was, maar gelukkig bleef het rustig. Soms gaat het wel eens mis en ruim 15 jaar gelden was er zelfs nog een gewapende opstand in San Cristobal. Het blijft dus een gebied met spanningen.  

Vervolgens ben ik naar de oostkust gegaan en kwam ik in het mini kustplaatsje Mazunte terecht. Leuk om een keer in de buitenlucht te slapen op een grote rots met uitzicht op zee! Maar het was me toch iets te rustig en ik ben door gegaan naar het meer toeristische Puerto Escondido. Een van de beste surfplekken ter wereld. Helaas werd ik hier ziek, maar ook snel weer beter en heb ik mijn eerste surfles kunnen doen. Heel gaaf! Vandaag heb ik met een boottocht op open zee dolfijnen gezien. Ook dreven eer veel parende schildpadden rond en zagen we een glimp van een bultrug walvis die zich daarna niet meer liet zien. Maar die dolfijnen waren heel bijzonder. We zaten in een klein bootje en ze zwommen voor de boeg uit dus je zag ze van heel dicht bij. Ik ben er zelfs nog met snorkel en al in gesprongen maar toen de boot eenmaal stil lag waren ze er snel vandoor. Wel gauw nog een onderwaterfoto kunnen maken.  

Al met al was het hier toch ook een stille bedoening. Het enige echte contract dat ik hier heb gemaakt was met de surf instructeur. Nog een biertje gedronken met hem en een vriend. Grappig hoe ze voorbij komende blanke meisjes steeds weer begroete met een subtiele 'hola!' en een foute glimlach. Maar dit is dus toch meer een bestemming voor de zomervakantie. Ik wacht nu op de nachtbus terug naar San Cristóbal om daar nog een paar dagen te relaxen met de mensen die ik daar ken van het hostel waar ik geweest ben. Dan is het tijd voor Guatemala, twee weken als vrijwilliger en verblijven bij een lokale familie. Spannend!