Niet in een paar woorden te vatten

Mijn laatste verhaal op de blog is alweer een tijd geleden. Ik heb sinds toen ontzettend veel gedaan en me meerdere keren verplaatst. Ik ben inmiddels op drie plekken geweest om Maya ruïnes te bewonderen. Chitzen Itza is erg beroemd, maar viel mij een beetje tegen. Er is een prachtige piramide te zien, maar die staat in een iets te keurig gemaaid grasveld met iets te veel souvenirverkopers er omheen. Veel indrukwekkender vond ik Uxmal en Palenque. Beide grote gebieden waar je rond kan dwalen alsof je helemaal alleen bent. Beide plekken voelen aan alsof je echt in een stad loopt en je mag overal op klimmen! Vooral Palenque was bijzonder omdat hier de echte jungle begint die zich verder over Midden-Amerika uit strekt. 

Ook qua steden wordt het alsmaar beter. Valladolid was de eerste koloniale stad waar ik kwam, maar die werd met gemak overtroffen door Mérdia! Een hele fijne stad om te verblijven en dat heb ik dan ook 5 nachten gedaan. In de avond van 31 oktober begon daar Dia de los Muertos: Dag van de Doden. Een van oorsprong Maya traditie waarbij overleden familieleden worden verwend met grote hoeveelheden eten in voor de gelegenheid gebouwde altaartjes. Hoewel dit feest op andere plekken in Mexico nog grootser wordt gevierd was het ook in Mérida bijzonder om mee te maken! Verder heb ik vanuit Mérdia naast de ruïnes van Uxmal onder andere ook Celestún bezocht. Vanuit dit kleine stadje kun je per boot een natuurgebied in met prachtig mangrove bos en heel veel flamingo's. 's Avonds was het gezellig eten met de Portugese Nuno en later met een paar Duitse reizigers en wie er maar wilde aanhaken. Uiteindelijk hebben we met een groep van zes man de nachtbus naar Parlenque gepakt. Hier hebben we niet alleen de ruines, maar ook prachtige watervallen gezien en overnacht in de jungle. 's Nachts kon je de brulapen horen schreeuwen! De volgende ochtend was er een zware aardbeving in Guatemala die ook in Mexico voelbaar was, maar ik heb het zelf niet gemerkt.

Met de Duitse Ole en een stel uit Nieuw-Zeeland ben ik in vijf uur over een slingerweg naar San Cristóbal de las Casas gegaan. Wat een overgang! De jungle veranderde langzaam maar zeker in een landschap van bergen en naaldbossen, alsof ik opeens ergens in Scandinavië was beland. De huizen waren niet langer van steen maar van hout. Alleen de bananenbomen en de kleine yuka's die uit de naaldbomen groeien, verraden dat je nog steeds in Mexico bent. Ook werd het in het busje merkbaar frisser, maar dat besef kwam pas echt toen we waren aangekomen en de avond viel. Opeens overal Mexicanen met dikke jassen, sjaals en weet ik niet wat! Het wordt hier 's nachts 7 tot soms wel 5 graden. Overdag wordt het dan wel weer boven de 20 graden. Even wennen dus. Maar wat een bijzondere stad! Totaal anders dan alle plekken waar ik tot nu toe was geweest. Een heel groot deel van de bevolking hier is Maya dus ook dat maakt het anders. Door de gekleurde vlaggetjes die in alle straten hangen en de Maya's die iets Aziatisch hebben is het soms net alsof je in Tibet bent. Gisteren heb ik met Mexicaanse kinderen gevoetbald en vandaag ben ik met een tour in een boot beland die door een prachtige vallei ging. Wilde krokodillen en apen gezien! Ik blijf zeker nog een paar nachten in San Cristóbal de las Casas, want er valt hier nog meer te beleven. Maar daarover meer, een volgende keer ;)